Een rustige en gemoedelijke dag was het vandaag. Er was niet veel onkruid meer te wieden. We hebben slechts hier en daar wat afgestorven bladeren en stengels weggeknipt, de grond losgemaakt en de paden aangeharkt. Om half 12 zat het werk er wel op en hebben we het tuingereedschap weer opgeborgen.
Show Er heerst een herfstachtige sfeer in de tuin en sommige planten bereiden zich voor op de winter door hun bovengrondse delen af te laten sterven. Sommigen doen dit snel en onopvallend binnen enkele dagen, anderen maken er meer een show van; ze verkleuren langzaam van groen naar geel naar oranje en tenslotte van rood en bronskleurig naar bruin. Zoals bijvoorbeeld de Braakwortelspirea (Gillenia trifoliata) dat doet.
Arnold Gillen Gillenia is vernoemd naar de 17de-eeuwse Duitse botanicus Arnold Gillen. Die de lijfarts was van graaf Moritz von Hessen. Arnold Gillen heeft ook een botanische tuin aangelegd in het Duitse Kassel.
Driebladig Trifoliata betekent driebladig. De bladeren zitten telkens per drie aan de bladstengel. In het Nederlands wordt het ook wel Driebladig braakwortelspirea genoemd. Braakwortelspirea is een vaste plant, groeit langzaam, heeft een goede humusrijke grond nodig, groeit het liefst op licht beschaduwde plekken en kan goed droogte verdragen. Het bloeit met kleine witte bloemen van juni tot en met augustus.
Amerika Gillenia trifoliata komt oorspronkelijk uit het Noord Oosten van Amerika, waar het bekend is onder de naam 'Indian Physic'. Met name de wortels waren een veelgebruikt geneesmiddel onder inheemse Cherokee-indianen. Zo werd de tot poeder gestampte wortelschors gebruikt als braak- en laxeermiddel. Hoewel de plant giftig is werd het in kleine dosis inwendig gebruikt bij de behandeling van verkoudheid, diarree, astma en verstopping. Uitwendig werd de fijngestampte wortel en de bladeren gebruikt in een compres tegen reuma, bijensteken en zwellingen. De laxerende werking van een thee van de wortel werdt gebruikt om het 'bloed te zuiveren' en het lichaam te reiningen (purgeren). Ook werd de thee toegepast bij huidallergie en bij wondheling.
Europa De 17de-eeuwse plantkundige John Leuning verzamelde deze plant in Virginia en stuurde gedroogde plantendelen naar Engeland. Hij introduceerde het later in de tuinen bij Fulham in 1690. Van daaruit werd het in Europa geïntroduceerd waar het sindsdien vooral als tuinplant wordt gebruikt en niet voor medicinale doeleinden. De Engelse herbarist Maud Grieve schreef in haar beroemde A Modern Herbal uit 1931, Gillenia voor bij indigestie, waterzucht, reuma en als braakmiddel. Ze noemde het gebruik ervan, ondanks zijn giftigheid, 'safe and reliable'.
Nico Rookmaker
» Bekijk de Kruidentuin op de 3D-plattegrond
» Alle blogbijdragen van dit jaar » Breng een bezoek aan het museum