In het Gastenverblijf zijn twee bijzondere collecties Russische iconen te bewonderen.
Iconen
Een icoon is een afbeelding van Christus, de Moeder Gods, heiligen of hoogfeesten. Iconen behoren tot de oosters-orthodoxe, de oriëntaals-orthodoxe en
oosters-katholieke kerken en zijn onlosmakelijk verbonden met het kerkelijke en spirituele leven van deze kerken en hun gelovigen.
Iconen zijn geschilderd op een houten paneel. Bij het schilderen dient rekening gehouden te worden met bepaalde regels. Deze regels zijn vervat in de
schildersboeken, (in Rusland de Podlinniks) en hebben de bedoeling voor zuiverheid en uniformiteit te zorgen en niet af te wijken van de leerstellingen van de Kerk.
Het schilderen van iconen is binnen de oosters-orthodoxe kerk een werk waarvoor Gods zegen gevraagd wordt; het gaat in de regel gepaard met gebed en vasten.
Een icoon wordt meestal niet gesigneerd, omdat men ervan uitgaat dat het Gods hand is die het schilderen begeleidde; de Grieken signeren hun iconen wel.
De Russische icoon heeft zijn oorsprong in de Byzantijnse traditie, maar al vroeg is de iconenschilderkunst in Rusland zich op haar eigen manier gaan ontwikkelen
en maakte ze zich los van de Byzantijns-Griekse stijl. Er ontstonden verscheidene scholen in Rusland met hun eigen stijlkenmerken.
De deelcollectie Wilbers
In 2018 ontvingen we per legaat de particuliere collectie van mevrouw
De deelcollectie Hoed-Raad
In 2021 ontvingen we van mevrouw Hoed-Raad een collectie van 3 houten en 19 metalen Russische iconen uit de 17e t/m 20e eeuw. Deze iconen zijn een prachtige aanvulling op de collectie Wilbers. De Russische iconenkunst heeft naast de houten iconen, ook een bijzonder rijke traditie van gegoten metalen iconen. Vanwege hun bescheiden afmetingen en het robuuste materiaal waren deze iconen uitermate geschikt voor persoonlijke devotie onderweg, op het werk of tijdens veldtochten. De reisicoon is nauw verweven met het dagelijkse leven van de orthodoxe gelovige. Het is een gebruiksvoorwerp dat niet alleen in de liturgie van de kerk dienstdoet, maar een veel diepere betekenis heeft. De gelovige gebruikte en kuste de iconen uit devotie en geloofsovertuiging. Het icoon was voor de gelovige een visuele ondersteuning bij de beleving van het onzichtbare geloof. Het oudste reisicoon uit deze deelcollectie is van circa 1600.