Mandala's zijn voor Frank Stittrich als een kringloop in de natuur. Het herhalende karakter geeft zekerheid, balans en rust, die stapje voor stapje uiterst bedachtzaam ontstaat. De kracht van herhaling en balans die symbolisch zijn voor mandala­kunstvormen zijn een rode draad door zijn leven als kunstenaar.

Als biologisch fruitteler werkte Stittrich in het verleden vol passie, stap voor stap, het hele jaar toe naar het oogstseizoen. Elk jaar opnieuw ervoer hij het ritme van de natuur en was het zijn doel om de mooiste appel te creëren. Een appel die alleen ontstond als hij alle fases in het proces voldoende aandacht en liefde schonk. Van het voorwerk aan de stam van de boom in februari tot het moment van oogsten in september als de appels plukrijp waren. Iedere stap kreeg dezelfde liefdevolle aandacht, jaar in jaar uit. Als het ritme van de klok ervoer hij de cirkel van het leven.

"Het is de aandacht die elk element krijgt zodat het samen een volmaakt geheel vormt."

Zijn kunstwerken beschouwt hij als dezelfde appel. Het is het resultaat van een stapsgewijs proces waarbij niet de appel het doel is, of in dit geval de mandala, maar de weg ernaar toe. De route die hij aflegt tijdens het creëren van zijn kunst betekent voor hem veel meer dan het uiteindelijke resultaat. Het is dit repeterende, ritmische karakter dat meditatief werkt en zorgt voor balans en innerlijke rust. Het is de aandacht die elk element krijgt zodat het samen een volmaakt geheel vormt. Het is ook de wetenschap dat hij na het afronden van de ene mandala opnieuw mag beginnen met een nieuwe creatie, en dat met dezelfde aandacht en passie. Maar bovenal is het de manier om zijn binnenwereld te delen, zoals hij dat ook deed met de perfecte appel in het oogstseizoen.

Specialiteit van beeldend kunstenaar en illustrator Zwaantje Weishaupt-Van der Heide (1956) is het maken van kleine, verfijnde pen­tekeningen.

Die manier van werken ontstond vanuit de beperkte mogelijkheden van de stencilmachine uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Om toch nuances aan te brengen in haar illustraties voor krantjes en affiches begon ze haar tekeningen op te bouwen uit stippen. Een techniek die zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld tot haar huidige werk, waarin het spel tussen licht en donker centraal staat.

"Gewoon de wereld een beetje mooier maken..."

Haar voornaamste inspiratie­bronnen zijn oude doorleefde gebouwen en de natuur. En dan met name het landschap van Westerwolde. Ze volgde een opleiding aan de DEVA Vakschool in Almelo en de opgedane basiskennis van compositie, kleur en perspectief ontwikkelde ze door zelfstudie verder.