Na het temperatuurrecord van 40°C van enkele dagen geleden zou het vandaag bij ‘slechts’ 30°C in de tuin werken aangenaam moeten aanvoelen maar dat is helaas niet het geval en ik vrees dat deze hoge temperaturen nooit zullen wennen. Dit geldt ook voor de planten in de tuin. Sommigen laten het ondanks regelmatig beregenen afweten, anderen daarentegen doen het juist beter dan ooit.
De Stokroos (Alcea rosea) bijvoorbeeld gedijt prima bij deze warmte en heeft door de droogte ook minder last van ‘Roest’. Deze schimmelziekte, die ook op gewassen zoals granen en prei voorkomt, gedijt namelijk het beste in vochtige koele omstandigheden.
Middellandse zeegebied De Stokroos komt oorspronkelijk uit het oostelijke deel van het Middellandse zeegebied en is in de 16e eeuw naar Europa geïmporteerd. Het groeit bij voorkeur in een kalkhoudende bodem op een beschutte, warme plaats tegen een muur op het oosten of zuiden. Het is in principe een tweejarige plant maar kan als het op de juiste plek staat soms ook meerdere jaren terugkomen. De Stokroos kan meer dan 2 meter hoog worden en de bloemen kunnen in kleur variëren van wit naar roze, geel, rood, roodpaars tot bijna zwart. Er zijn enkel- en dubbelbloemige soorten die bloeien vanaf juni tot eind september. Na de bloei verschijnen de zaaddozen die er, met een beetje fantasie uitzien als een kaaswiel. Het nauw aan de stokroos verwante Kaasjeskruid (Malva sylvestris) heeft er zijn Nederlandse naam aan te danken.
Ontstekingsremmende In de volksgeneeskunde wordt de Stokroos vooral bij infectie van de luchtwegen toegepast. De slijmstoffen in de bloemen hebben een verzachtende en ontstekingsremmende werking op de keel en slijmvliezen en zouden goed helpen bij bronchitis en mond- en keelinfecties. Het wordt vooral als thee toegepast; giet een kwart liter kokend water over twee eetlepels gedroogde bloemhoofden (de zwarte variëteit wordt bij voorkeur gebruikt), laat de thee tien minuten trekken, zeef hem en zoet het eventueel met honing.
Kleurstof De donkerkleurige variëteiten werden vroeger ook wel gebruikt als levensmiddelenkleurstof, vooral voor het kleuren van thee en wijn. In sommige wijngebieden werd het gewas speciaal voor dit doel aangebouwd.
Eetbaar Bijna de hele plant is ook eetbaar; de bloemknoppen kunnen in boter met peper en zout worden gestoofd, de bloemblaadjes in een salade verwerkt, de jonge groene bladeren kunnen net als spinazie gestoofd worden en de wortels kunnen in schijfjes worden gekookt.
Rembertus Dodonaeus schreef in zijn Cruyde boeck over de Stokroos die hij Maluwe noemt:
"Die bladeren van Maluwe rouw met wat souts ghegheten sijn goet tseghen die pijnen, weedommen ende versweeringhen van den nieren ende van der blasen. Maluwe gheneest die beten van den bien ende wespen, ende treckt alle dorenen ende splinters uwt, daer op gheleyt ofte ghestreken."
Nico Rookmaker
» Bekijk de Kruidentuin op de 3D-plattegrond
» Alle blogbijdragen van dit jaar » Breng een bezoek aan het museum