Homepage / Actueel / Kruidentuin Actueel / Archief / Karmozijnbes

Kruidentuin Actueel
11.09.2021  
Karmozijnbes

Soms zit ik wel eens met vragen die maar weinig mensen zal bezighouden. Zo vroeg ik mij ooit af wat het verschil is tussen de westerse- en de oosterse karmozijnbes. Ik weet, er zijn belangrijkere zaken in de wereld, maar als je je af en toe niet eens verliest in dit soort schijnbaar triviale zaken word je volgens mij niet erg oud.

De oosterse karmozijnbes hadden we al, en nu hebben we sinds dit jaar ook de westerse karmozijnbes in onze kruidentuin staan. Gelukkig blijkt op internet dat er toch nog meer mensen zijn die zich in deze materie hebben verdiept.

Oosterse karmozijnbes

Verschillen Zo lees ik in een stukje van Elly Aarts, van de plantenwerkgroep van de IVN uit Oisterwijk, dat de oosterse karmozijnbes uit Oost- en Centraal-Azië afkomstig is en dat de bloemen 8 vruchtbeginsels hebben die afzonderlijk zichtbaar blijven als de vruchtjes rijp zijn. Terwijl de westerse karmozijnbes uit Noord-Amerika afkomstig is en dat de bloemen van deze soort 10 vruchtbeginsels hebben die uiteindelijk vergroeien tot 1 ronde bes! Zie beide foto's: de bovenste is de oosterse- en de onderste is de westerse karmozijnbes.

Westerse karmozijnbes

Spectaculair Beide soorten groeien het liefst in halfschaduw op een voedselrijke, vochtige grond en kunnen meer dan 2 meter hoog worden. Maar ze kunnen ook prima gedijen op wat drogere en schralere grond zoals in onze kruidentuin. Ook onder die omstandigheden zien de rijpe glimmend zwarte vruchten van beide soorten er spectaculair uit. In de winter sterven de bovengrondse delen van de karmozijnbes volledig af en lopen in het voorjaar weer uit.

Naam De geslachtsnaam is als volgt te verklaren: 'phyto' is Grieks voor plant en 'lak' is Latijn voor een purperen kleurstof; een lak leverende plant dus. De soortaanduiding 'americana' betekent 'afkomstig uit Amerika' en 'esculenta' komt van het Latijnse 'esca', wat eetbaar betekent.

Giftig Maar let op: de hele plant, de wortels, de nog groene bessen en de zaden zijn in meer of mindere mate giftig. Het vruchtvlees van de rijpe bessen is dat niet meer, maar heeft ook geen smaak. Vooral de bessen, maar ook de gedroogde wortels, werden vroeger in de volksgeneeskunde door tal van indianenstammen (P. americana) toegepast bij de bestrijding van reuma, astma, dysenterie en aambeien. De wortels werden fijngestampt en tot zalf verwerkt om huidziektes te genezen en parasieten te weren. Ze kauwden ook op de sterk laxerend werkende zaden om reumatische klachten te verhelpen. De laxerende werking werd kennelijk voor lief genomen of zorgde mogelijk juist voor verlichting.

Nico Rookmaker

» Bekijk de Kruidentuin op de 3D-plattegrond

» Alle blogbijdragen van dit jaar » Breng een bezoek aan het museum

Meer artikelen Kruidentuin ActueelRubriek Nico Rookmaker
Coördinator Kruidentuinlieden
2024 © Museum Klooster Ter Apel
Boslaan 3-5, Ter Apel [NL]   Tel. +31 [0]599 581370   info@kloosterterapel.nl
Twitter Facebook Instagram
privacy  |  cookies  |  links  |  contact  |  mobiel
Klooster Ter Apel
Boslaan 3-5
Postbus 139
NL-9560 AC Ter Apel
Tel. +31 [0]599 581370
Fax. +31 [0]599 587140
www.kloosterterapel.nl
info@kloosterterapel.nl