Vanmorgen oogde de kruidentuin prima. Er was maar weinig onkruid bijgekomen in de laatste 14 dagen. Behalve het gras in de paden en wat snoeiwerk volstond het om de grond in de vakken wat los te krabben.
Er zijn twee soorten narcissen geplant. De Carlton en de Pseudonarsiccus obvallaris.
Narcissen bevatten een stof (galanthamine) die het toenemen van geheugenverlies voorkomt bij mensen die lijden aan de ziekte van Alzheimer. Uit vergelijkend rassenonderzoek is vast komen staan dat een van onze bekendste rassen, de genoemde Carlton, verreweg het hoogste gehalte van deze stof bevat. Een Engels bedrijf verwerkt de stof in medicijnen, maar die genezen Alzheimer-patiënten overigens niet; het voorkomt alleen dat het geheugenverlies verergert. Galanthamine komt overigens ook voor in sneeuwklokjes (Galanthus nivalis).
De andere narcissoort, de Pseudonarsiccus obvallaris, is opmerkelijk omdat het al 1000 jaar geleden vanuit het Middellandse Zeegebied door Italiaanse monniken voor medicinale doeleinden naar Wales werd meegenomen.
Men dichte een sterk wond helende werking aan de narcisbol toe:
‘De wortel van narcis is zo krachtig door haar verdrogende aard dat ze allerhande
wonden zeer gauw genezen en dicht maken kan.
Als iemand de enkels of knoken verstuikt of uit de leden gegaan is zal hij zeer
veel baat vinden in deze wortel als hij die met honig stampt en er op legt.’
De naam narcis stamt uit de Griekse oudheid. Het verhaal gaat dat Narcissus een mooie jonge man was die voor altijd jong en aantrekkelijk wilde blijven. Dit kon alleen als hij nooit zijn eigen gezicht te zien zou krijgen. Mocht dat toch gebeuren, dan zou hij sterven. Narcissus was ongevoelig voor de liefde van een vrouw. Op een dag besloten de afgewezen vrouwen dit niet langer te accepteren. Zij vroegen de god Nemesis om wraak te nemen. Nemesis krijgt Narcissus zover om mee te gaan naar een vijver op zoek naar wat verfrissing na een jacht. Maar…. In het water ziet hij zijn eigen gezicht reflecteren. Voor de eerste keer in zijn leven wordt hij verliefd… op zichzelf. Langzaam maar zeker kwijnt hij weg. Toen mensen na een tijd naar zijn lichaam gingen zoeken, leek het of het was verdwenen. Op de plaats waar zijn lichaam had gelegen, stond een mooie bloem - de narcis.
Nico Rookmaker
» Bekijk de Kruidentuin op de 3D-plattegrond