Als architect liet Sterenberg in de periode 1956-1990 overal in Nederland zijn sporen na en was een van Nederlands vurigste pleitbezorgers van betere en goedkopere woningbouw.

Begonnen als ontwerper van ruim opgezette bungalows in Ter Apel, groeide Sterenberg uit tot bouwer van grote woningbouwprojecten, inclusief de stedenbouwkundige planning daarvan. Het bureau profiteerde van de bouwexplosie eind jaren '60. Sterenberg maakte naam met woonwijken in een sobere, functionele architectuur in Emmen (Emmermeer, Angelslo, Emmerhout) en Groningen (Lewenborg), gevolgd door onder meer projecten in Lelystad, Zoetermeer, Zwolle (herinrichting binnenstad) en Den Bosch.

In zijn werkwijze was Sterenberg zijn tijd ver vooruit. Hij stond open voor de wensen van de toekomstige bewoners. Hij baarde opzien door praatgroepen te organiseren, waaruit bewonerswensen naar voren kwamen die daadwerkelijk in de ontwikkeling van woonwijken werden verwerkt. In 1978 werd Sterenberg hoogleraar seriematige woningbouw aan de T.U. Delft, waar hij zelf ook gestudeerd had. Hij had deze positie te danken aan het feit dat hij met onder meer de aanpak van de stadswijk Lewenborg landelijk indruk had gemaakt.

Na zijn pensionering heeft Sterenberg zich als bestuurslid nog decennialang ingezet voor wat nu, mede dankzij hem, Museum Klooster Ter Apel is. De westvleugel naar ontwerp van de Deense architect Johannes Exner kwam er dankzij zijn bemoeienis. Het is daarom niet voor niets dat dit museum nu de eerste tentoonstelling over het werk van Jan Sterenberg herbergt.

De tentoonstelling over Jan Sterenberg (1923-2000) met als titel Context en Constructie, is onderdeel van het project Noordelijke Architectenportretten van Stichting Berlagehuis Usquert, een serie tentoonstellingen over architecten uit Noord-Nederland.